Tynki zewnętrzne
Wyróżniamy kilka metod wykańczania elewacji oraz sposobów ochrony jej przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi. Tynki zewnętrzne dzielą się na tradycyjne oraz cienkowarstwowe, a ich wybór zależy od rodzaju podłoża, konstrukcji ściany i innych czynników.
Tynki zewnętrzne tradycyjne można uzyskać przez zmieszanie piasku, cementu, wapna i wody. Można je przygotować na własną rękę, lub kupić już gotową mieszankę. Tynk zewnętrzny grubowarstwowy stosuje się przy wykańczaniu ścian jedno- i trójwarstwowych albo przy renowacji starych tynków. Tynki zewnętrzne tradycyjne są paroprzepuszczalne, jednak są mniej trwałe oraz wymagają późniejszego malowania.
Możemy wyszczególnić kilka rodzajów tynków zewnętrznych tradycyjnych:
- tynki cementowe ‒ są wysokowytrzymałe, ale trudno obrabialne. Poleca się je w przypadku miejsc narażonych na zawilgocenie i uszkodzenia mechaniczne.
- tynki cementowo-wapienne ‒ są łatwiejsze w nakładaniu, bardziej paroprzepuszczalne, ale mniej wytrzymałe i odporne na wilgoć.
- tynki wapienne ‒ są mało odporne na uszkodzenia, ale można je nanosić na stare tynki.
Tynki zewnętrzne cienkowarstwowe są obecnie najczęściej wykorzystywaną metodą wykańczania elewacji. Chronią one ściany zewnętrzne, a ponad to pełnią funkcję dekoracyjną. Faktura tego rodzaju tynku zewnętrznego zależy od użytego kruszywa. Efekt końcowy zależy od obróbki tynki i sposobu nakładania. Z jego wykorzystaniem możemy uzyskać różne faktury: baranek, kornik, a nawet takie, które przypominają kamień, drewno, czy cegłę.
